History of Herbal Medicine மூலிகையின் வரலாறு

History of Herbal Medicine - மூலிகைமருந்தின் வரலாறு

மூலிகைமருந்தின் குரு அகத்தியர் கண்டது
15000 வருடத்திற்கு  முந்தையை வரலாறு படைத்தது

அறிமுகம்

மூலிகை மருத்துவம், சில சமயங்களில் மூலிகை அல்லது தாவரவியல் மருத்துவம் என்று குறிப்பிடப்படுகிறது, மூலிகைகள் அவற்றின் சிகிச்சை அல்லது மருத்துவ மதிப்புக்கு பயன்படுத்தப்படுகின்றன. ஒரு மூலிகை என்பது அதன் மருத்துவ, நறுமண அல்லது சுவையான குணங்களுக்கு மதிப்புள்ள ஒரு தாவர அல்லது தாவர பகுதியாகும். மூலிகை தாவரங்கள் உடலில் செயல்படும் பலவிதமான இரசாயன பொருட்களை உற்பத்தி செய்து கொண்டிருக்கின்றன.

மூலிகைகள் இலைகள், பூக்கள், தண்டுகள், பெர்ரி மற்றும் தாவரங்களின் வேர்களைப் பயன்படுத்தி நோயைத் தடுக்க, நிவாரணம் மற்றும் சிகிச்சையளிக்கின்றன. ஒரு "விஞ்ஞான" கண்ணோட்டத்தில், பல மூலிகை சிகிச்சைகள் பரிசோதனையாகக் கருதப்படுகின்றன. எவ்வாறாயினும், மூலிகை மருத்துவத்திற்கு நீண்ட மற்றும் மரியாதைக்குரிய வரலாறு உள்ளது என்பதே உண்மை. இருபதாம் நூற்றாண்டின் பல பழக்கமான மருந்துகள் பண்டைய குணப்படுத்தும் மரபுகளிலிருந்து உருவாக்கப்பட்டன, அவை குறிப்பிட்ட தாவரங்களுடன் சுகாதார பிரச்சினைகளுக்கு சிகிச்சையளித்தன. இன்று, விஞ்ஞானம் ஏராளமான தாவரவியலின் மருத்துவ பண்புகளை தனிமைப்படுத்தியுள்ளது, அவற்றின் குணப்படுத்தும் கூறுகள் பிரித்தெடுக்கப்பட்டு பகுப்பாய்வு செய்யப்பட்டுள்ளன. பல தாவர கூறுகள் இப்போது மருந்து தயாரிப்புகளில் பயன்படுத்த பெரிய ஆய்வகங்களில் ஒருங்கிணைக்கப்பட்டுள்ளன. எடுத்துக்காட்டாக, வின்கிறிஸ்டைன் (ஆன்டிடூமர் மருந்து), டிஜிட்டலிஸ் (இதய சீராக்கி), மற்றும் எபெட்ரின் (சுவாச நெரிசலைக் குறைக்கப் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு மூச்சுக்குழாய்) அனைத்தும் முதலில் தாவரங்கள் குறித்த ஆராய்ச்சி மூலம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.

மூலிகை மருத்துவத்தின் வரலாறு

மூலிகை மருத்துவம் என்பது மனிதகுலத்திற்கு தெரிந்த சுகாதாரத்தின் மிகப் பழமையான வடிவமாகும். மூலிகைகள் வரலாறு முழுவதும் அனைத்து கலாச்சாரங்களாலும் பயன்படுத்தப்பட்டன. இது நவீன நாகரிகத்தின் வளர்ச்சியின் ஒருங்கிணைந்த பகுதியாகும். பழமையான மனிதன் தனக்குக் கிடைக்கும் தாவரங்களின் பெரும் பன்முகத்தன்மையைக் கவனித்துப் பாராட்டினான். தாவரங்கள் உணவு, உடை, தங்குமிடம் மற்றும் மருந்து ஆகியவற்றை வழங்கின. தாவரங்களின் மருத்துவ பயன்பாட்டின் பெரும்பகுதி காட்டு விலங்குகளின் அவதானிப்புகள் மூலமாகவும், சோதனை மற்றும் பிழை மூலமாகவும் உருவாக்கப்பட்டுள்ளதாக தெரிகிறது. நேரம் செல்ல செல்ல, ஒவ்வொரு பழங்குடியினரும் தங்கள் பகுதியில் உள்ள மூலிகைகளின் மருத்துவ சக்தியை அதன் அறிவுத் தளத்தில் சேர்த்தனர். அவர்கள் மூலிகைகள் பற்றிய தகவல்களை முறையாக சேகரித்து நன்கு வரையறுக்கப்பட்ட மூலிகை மருந்தக மருந்துகளை உருவாக்கினர். உண்மையில், 20 ஆம் நூற்றாண்டில், விஞ்ஞான மருத்துவத்தின் மருந்தகத்தின் பெரும்பகுதி பூர்வீக மக்களின் மூலிகைக் கதைகளிலிருந்து பெறப்பட்டது. இன்று பொதுவாகப் பயன்படுத்தப்படும் பல மருந்துகள் மூலிகை தோற்றம் கொண்டவை. உண்மையில், அமெரிக்காவில் விநியோகிக்கப்படும் மருந்துகளில் சுமார் 25% தாவர பொருட்களிலிருந்து பெறப்பட்ட குறைந்தது ஒரு செயலில் உள்ள மூலப்பொருளைக் கொண்டுள்ளது. சில தாவர சாற்றில் இருந்து தயாரிக்கப்படுகின்றன; மற்றவர்கள் ஒரு இயற்கை தாவர கலவையை பிரதிபலிக்கும் வகையில் ஒருங்கிணைக்கப்படுகின்றன.

சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி, மூலிகையின் வரலாறு நவீன மருத்துவத்துடன் பிரிக்கமுடியாமல் பின்னிப் பிணைந்துள்ளது. வழக்கமான மருந்துகளாக பட்டியலிடப்பட்ட பல மருந்துகள் முதலில் தாவரங்களிலிருந்து பெறப்பட்டன. ஆஸ்பிரின் முன்னோடி சாலிசிலிக் அமிலம் முதலில் வெள்ளை வில்லோ பட்டை மற்றும் புல்வெளிகளில் இருந்து பெறப்பட்டது. சின்சோனா பட்டை மலேரியா-சண்டை குயினின் மூலமாகும். சில வகையான புற்றுநோய்களுக்கு சிகிச்சையளிக்கப் பயன்படுத்தப்படும் வின்கிறிஸ்டைன், பெரிவிங்கிளில் இருந்து வருகிறது. ஓபியம் பாப்பி மகசூல் மார்பின், கோடீன் மற்றும் பரேகோரிக், வயிற்றுப்போக்கு லாடனமுக்கு சிகிச்சையளிக்கிறது, இது ஓபியம் பாப்பியின் டிஞ்சர் ஆகும், இது விக்டோரியன் காலங்களில் விரும்பத்தக்க அமைதியானது. இன்றும் கூட, ஓபியம் பாப்பியின் மிக முக்கியமான ஆல்கலாய்டு மார்பின் - புதிய செயற்கை வலி நிவாரணம் அளவிடப்படும் தரமாக உள்ளது.

நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பிகளின் கண்டுபிடிப்பு மற்றும் அடுத்தடுத்த தொகுப்புக்கு முன்னர், மூலிகை எக்கினேசியா (இது பொதுவாக ஊதா நிற கோன்ஃப்ளவர் என்று அழைக்கப்படும் தாவரத்திலிருந்து வருகிறது) அமெரிக்காவில் மிகவும் பரிந்துரைக்கப்படும் மருந்துகளில் ஒன்றாகும். பல நூற்றாண்டுகளாக, மூலிகைகள் தொற்றுநோயை எதிர்த்துப் போராட எக்கினேசியாவை பரிந்துரைத்தன. இன்று, ஆராய்ச்சி மூலிகை நோய் எதிர்ப்பு வெள்ளை இரத்த அணுக்கள் உற்பத்தியைத் தூண்டுவதன் மூலம் நோயெதிர்ப்பு சக்தியை அதிகரிக்கிறது என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது.

தாவரங்களை மருந்தாகப் பயன்படுத்துவது பதிவுசெய்யப்பட்ட வரலாற்றை விட பழையது. இந்த உண்மைக்கு ஊமையாக சாட்சியாக, ஈராக்கில் ஒரு கற்கால மனிதனின் எலும்புகளைச் சுற்றி மார்ஷ்மெல்லோ வேர், பதுமராகம் மற்றும் யாரோ ஆகியவை கவனமாகக் கட்டப்பட்டுள்ளன. இந்த மூன்று மருத்துவ மூலிகைகள் இன்றும் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. மார்ஷ்மெல்லோ வேர் ஒரு வீரியம் மிக்க மூலிகையாகும், இது தொண்டை புண் அல்லது எரிச்சலூட்டும் செரிமானப் பாதை போன்ற வீக்கமடைந்த அல்லது எரிச்சலூட்டும் சளி சவ்வுகளுக்கு இனிமையானது. பதுமராகம் என்பது ஒரு டையூரிடிக் ஆகும், இது திசுக்களை அதிகப்படியான தண்ணீரைக் கொடுக்க ஊக்குவிக்கிறது. யாரோ என்பது ஒரு கால மரியாதைக்குரிய குளிர் மற்றும் காய்ச்சல் தீர்வாகும், இது ஒரு காலத்தில் ஆஸ்பிரின் போலவே பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கலாம்.

2735 பி.சி.யில், சீனப் பேரரசர் ஷென் நோங் மூலிகைகள் குறித்து அதிகாரப்பூர்வ கட்டுரை ஒன்றை எழுதினார், அது இன்றும் பயன்பாட்டில் உள்ளது. உதாரணமாக, சுவாசக் கோளாறுக்கு எதிராக மா ஹுவாங்கை (மேற்கத்திய உலகில் எபிட்ரா என்று அழைக்கப்படுகிறது) பயன்படுத்த ஷென் நோங் பரிந்துரைத்தார். எபெட்ராவிலிருந்து பிரித்தெடுக்கப்பட்ட எபெட்ரின், ஒரு டிகோங்கஸ்டெண்டாக பரவலாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. பெரிய மருந்து நிறுவனங்களால் தயாரிக்கப்படும் பல ஒவ்வாமை, சைனஸ் மற்றும் குளிர்-நிவாரண மருந்துகளில் நீங்கள் அதை அதன் செயற்கை வடிவத்தில் சூடோபீட்ரின் காணலாம்.

பாபிலோனின் மன்னர் ஹம்முராபியின் பதிவுகளில் (சி. 1800 பி.சி.) மருத்துவ தாவரங்களைப் பயன்படுத்துவதற்கான வழிமுறைகள் உள்ளன. செரிமான கோளாறுகளுக்கு புதினா பயன்பாட்டை ஹம்முராபி பரிந்துரைத்தார். நவீன ஆராய்ச்சி, மிளகுக்கீரை உண்மையில் குமட்டல் மற்றும் வாந்தியை நீக்குகிறது என்பதை உறுதிப்படுத்தியுள்ளது.

முழு மத்திய கிழக்கிலும் மூலிகை குணப்படுத்தும் ஒரு சிறந்த வரலாறு உள்ளது. மெசொப்பொத்தேமியா, எகிப்து மற்றும் இந்தியாவின் பண்டைய கலாச்சாரங்களிலிருந்து எஞ்சியிருக்கும் நூல்கள் உள்ளன, அவை ஆமணக்கு எண்ணெய், ஆளி விதை எண்ணெய் மற்றும் வெள்ளை பாப்பிகள் உள்ளிட்ட பல மருத்துவ தாவர தயாரிப்புகளின் பயன்பாட்டை விவரிக்கின்றன மற்றும் விளக்குகின்றன. ஆறாம் நூற்றாண்டு பி.சி.யில் இருந்து வந்த எசேக்கியேலின் வேத புத்தகத்தில், தாவர வாழ்க்கை குறித்த இந்த அறிவுரையை நாம் காண்கிறோம்: ".. மேலும் அதன் பழம் இறைச்சிக்கும், அதன் இலை மருந்துக்கும் இருக்கும்." எகிப்திய ஹைரோகிளிஃப்கள் முதல் மற்றும் இரண்டாம் நூற்றாண்டுகளின் மருத்துவர்களைக் காட்டுகின்றன. ஏ.டி. சென்னா காய்களுடன் மலச்சிக்கலுக்கு சிகிச்சையளிக்கிறது, மற்றும் செரிமானக் கோளாறுகளை அகற்ற கேரவே மற்றும் மிளகுக்கீரைப் பயன்படுத்துகிறது.

இடைக்காலம் முழுவதும், வீட்டில் வளர்க்கப்படும் தாவரவியல் மட்டுமே எளிதில் கிடைக்கக்கூடிய மருந்துகள், மற்றும் பல நூற்றாண்டுகளாக, சுயமரியாதைக்குரிய எந்தவொரு குடும்பமும் கவனமாகப் பராமரிக்கப்படாத மற்றும் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்படும் மூலிகைத் தோட்டம் இல்லாமல் இருக்காது. பெரும்பாலும், மூலிகை குணப்படுத்தும் கதை தலைமுறையிலிருந்து தலைமுறைக்கு வாய் வார்த்தையால் அனுப்பப்பட்டது. தாய் மகளுக்கு கற்பித்தார்; கிராம மூலிகை மருத்துவர் ஒரு நம்பிக்கைக்குரிய பயிற்சி பெற்றார்.

பதினேழாம் நூற்றாண்டில், மூலிகை மருத்துவம் பற்றிய அறிவு ஐரோப்பா முழுவதும் பரவலாக பரவியது. 1649 ஆம் ஆண்டில், நிக்கோலஸ் கல்ப்பர் ஒரு இயற்பியல் கோப்பகத்தை எழுதினார், சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு தி ஆங்கில மருத்துவரைத் தயாரித்தார். இந்த மரியாதைக்குரிய மூலிகை மருந்தகம், லேபர்சன் சுகாதாரப் பாதுகாப்புக்கு பயன்படுத்தக்கூடிய முதல் கையேடுகளில் ஒன்றாகும், மேலும் இது இன்றும் பரவலாக குறிப்பிடப்பட்டு மேற்கோள் காட்டப்பட்டுள்ளது. கல்பர் கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக்கழகத்தில் படித்தார், மேலும் இந்த வார்த்தையின் கல்வி அர்த்தத்தில் ஒரு சிறந்த மருத்துவராக மாற வேண்டும். அதற்கு பதிலாக, அவர் ஒரு மருத்துவரிடம் பயிற்சி பெறத் தேர்ந்தெடுத்து இறுதியில் தனது சொந்த கடையை அமைத்தார். அவர் லண்டனின் ஏழை மக்களுக்கு சேவை செய்தார் மற்றும் அவர்களின் அண்டை மருத்துவராக அறியப்பட்டார். அவர் உருவாக்கிய மூலிகை லேபர்சனுக்கானது.

முதல் யு.எஸ். பார்மகோபியா 1820 இல் வெளியிடப்பட்டது. இந்த தொகுதியில் மூலிகை மருந்துகளின் அதிகாரப்பூர்வ பட்டியல், அவற்றின் பண்புகள், பயன்பாடுகள், அளவுகள் மற்றும் தூய்மையின் சோதனைகள் ஆகியவை அடங்கும். இது அவ்வப்போது திருத்தப்பட்டு 1906 ஆம் ஆண்டில் மருத்துவ சேர்மங்களுக்கான சட்டபூர்வமான தரமாக மாறியது. ஆனால் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் மேற்கத்திய மருத்துவம் ஒரு கலையிலிருந்து ஒரு அறிவியலாக பரிணமித்ததால், ஒரு காலத்தில் பரவலாகக் கிடைத்த தகவல்கள் ஒப்பீட்டளவில் சிலரின் களமாக மாறியது. தாவரங்களில் செயலில் உள்ள பொருட்களைப் பிரித்தெடுக்கவும் ஒருங்கிணைக்கவும் விஞ்ஞான முறைகள் உருவாக்கப்பட்டவுடன், மருந்து ஆய்வகங்கள் மருந்து மூலிகைகள் வழங்குநர்களிடமிருந்து மருந்துகளை தயாரிப்பவர்களாக எடுத்துக் கொண்டன. வரலாற்றின் பெரும்பகுதி முக்கிய மருத்துவ நடைமுறையாக இருந்த மூலிகைகளின் பயன்பாடு, அறிவியலற்றதாகவோ அல்லது குறைந்தது வழக்கத்திற்கு மாறானதாகவோ கருதப்பட்டு, உறவினர் தெளிவின்மைக்குள்ளாகத் தொடங்கியது.

மூலிகை மருத்துவம் இன்று

உலக சுகாதார அமைப்பின் (WHO) மதிப்பிட்டுள்ளதாவது, உலக மக்கள்தொகையில் 80% 4 பில்லியன் மக்கள், தற்போது ஆரம்ப சுகாதார சேவையின் சில அம்சங்களுக்கு மூலிகை மருந்தைப் பயன்படுத்துகின்றனர். அனைத்து பழங்குடி மக்களின் பாரம்பரிய மருத்துவத்திலும் மூலிகை மருத்துவம் ஒரு முக்கிய அங்கமாகும், மேலும் ஆயுர்வேத, ஹோமியோபதி, இயற்கை மருத்துவம், பாரம்பரிய ஓரியண்டல் மற்றும் பூர்வீக அமெரிக்க இந்திய மருத்துவத்தில் ஒரு பொதுவான உறுப்பு உள்ளது. WHO குறிப்பிடுகையில், 119 தாவரங்களிலிருந்து பெறப்பட்ட மருந்து மருந்துகளில், சுமார் 74% நவீன மருத்துவத்தில் பயன்படுத்தப்படுகின்றன, அவை பூர்வீக கலாச்சாரங்களால் தாவர மருந்துகளாக தங்கள் பாரம்பரிய பயன்பாடுகளுடன் நேரடியாக தொடர்புபடுத்தப்பட்டுள்ளன. முக்கிய மருந்து நிறுவனங்கள் தற்போது மழைக்காடுகள் மற்றும் பிற இடங்களிலிருந்து சேகரிக்கப்பட்ட தாவரப் பொருட்கள் குறித்து அவற்றின் மருத்துவ மதிப்புக்காக விரிவான ஆய்வுகளை மேற்கொண்டு வருகின்றன.

இன்று, யு.எஸ். பார்மகோபொயியா, மூலிகை சேர்மங்களை நம்பியிருப்பது அனைத்தும் மறந்துவிட்டது. பெரும்பாலான நவீன மருத்துவர்கள் வேதியியல் ரீதியாக தயாரிக்கப்பட்ட மருந்துகளின் விரிவான பட்டியலான மருத்துவரின் மேசை குறிப்பை நம்பியுள்ளனர். இந்த மகத்தான அளவிலான ஒவ்வொரு நுழைவும், ஒரு குறிப்பிட்ட மருந்தின் வேதியியல் கலவை மற்றும் செயல்களைக் குறிப்பிடுவதோடு கூடுதலாக, முரண்பாடுகள் மற்றும் சாத்தியமான பக்க விளைவுகளின் விரிவான பட்டியலையும் உள்ளடக்கியது என்பதைக் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

ஒரு முழு ஆலையைப் பயன்படுத்துவதற்குப் பதிலாக, மருந்தியலாளர்கள் தனித்தனி கூறுகளை அடையாளம் கண்டு, தனிமைப்படுத்தி, பிரித்தெடுத்து, ஒருங்கிணைக்கிறார்கள், இதனால் செயலில் உள்ள பண்புகளைப் பிடிக்கிறார்கள். இருப்பினும் இது சிக்கல்களை உருவாக்கலாம். செயலில் உள்ள பொருட்களுக்கு கூடுதலாக, தாவரங்களில் தாதுக்கள், வைட்டமின்கள், ஆவியாகும் எண்ணெய்கள், கிளைகோசைடுகள், ஆல்கலாய்டுகள், பயோஃப்ளவனாய்டுகள் மற்றும் ஒரு குறிப்பிட்ட மூலிகையின் மருத்துவ பண்புகளை ஆதரிப்பதில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பிற பொருட்கள் உள்ளன. இந்த கூறுகள் ஒரு முக்கியமான இயற்கை பாதுகாப்பையும் வழங்குகின்றன தனிமைப்படுத்தப்பட்ட அல்லது தொகுக்கப்பட்ட செயலில் உள்ள சேர்மங்கள் ஒப்பீட்டளவில் சிறிய அளவுகளில் நச்சுத்தன்மையாக மாறும்; இது பொதுவாக ஒரு முழு மூலிகையின் மிக அதிக அளவு, அதன் அனைத்து கூறுகளையும் கொண்டு, ஒரு நச்சு அளவை எட்டுகிறது. மூலிகைகள் மருந்துகள், இருப்பினும் அவை சக்திவாய்ந்த விளைவுகளை ஏற்படுத்தும். அவர்கள் லேசாக எடுத்துக்கொள்ளக்கூடாது. இந்த புத்தகத்தில் உள்ள மூலிகை சிகிச்சைகளுக்கான பரிந்துரைகள் ஒரு தகுதிவாய்ந்த சுகாதாரப் பயிற்சியாளருடன் கலந்தாலோசிப்பதை மாற்றுவதற்காக அல்ல, மாறாக உங்கள் மருத்துவரின் ஆலோசனையைப் புரிந்துகொள்வதற்கும் பணியாற்றுவதற்கும் உங்களுக்கு ஆதரவளிப்பதற்கும் உதவுவதற்கும் ஆகும்.

பொறுப்புள்ள விவசாயிகள் உரம் மற்றும் கரிமப் பொருட்களைப் பயன்படுத்தி மண்ணின் ஆரோக்கியத்தை உரமாக்கவும் நிரப்பவும் பயன்படுத்துகிறார்கள். வெளிப்படையான காரணங்களுக்காக, செயற்கை உரங்கள் அல்லது ரசாயன பூச்சிக்கொல்லிகளைப் பயன்படுத்தாமல் உற்பத்தி செய்யப்படும் சான்றளிக்கப்பட்ட கரிமமாக வளர்க்கப்பட்ட மூலிகைகள் பயன்படுத்துவதை நாங்கள் ஆதரிக்கிறோம். இந்த எழுத்தின் படி, எல்லா மாநிலங்களிலும் கரிம உற்பத்தியாளர்களை ஆய்வு செய்து சான்றளிக்கும் ஏஜென்சிகள் இல்லை, எனவே நீங்கள் ரசாயன மாசு இல்லாமல் வளர்க்கப்படும் தூய்மையான, பூச்சிக்கொல்லி இல்லாத மூலிகைகள் பெறுகிறீர்கள் என்பதை உறுதிப்படுத்த, நீங்கள் வாங்கும் முன் "சான்றளிக்கப்பட்ட ஆர்கானிக்" என்ற சொற்களுக்கான லேபிளை சரிபார்க்கவும். சான்றளிக்கும் நிறுவனத்தின் பெயர் லேபிளில் குறிப்பிடப்பட வேண்டும். கரிம உற்பத்தியை சான்றளிக்கும் இரண்டு நம்பகமான நிறுவனங்கள் கரிம உற்பத்தியாளர்கள் மற்றும் வாங்குபவர்கள் சங்கம் மற்றும் கலிபோர்னியா சான்றளிக்கப்பட்ட கரிம விவசாயிகள். வாஷிங்டன் மற்றும் டெக்சாஸ் மாநிலங்களில் வளர்க்கப்படும் கரிம பொருட்கள் சம்பந்தப்பட்ட மாநிலத்தின் வேளாண்மைத் துறையால் கரிம சான்றிதழ் பெறப்பட வேண்டும். இந்த எழுத்தின் படி, ஒரு தயாரிப்பு "ஆர்கானிக்" என்று பெயரிடுவதற்கான தேவைகள் குறித்த கூட்டாட்சி சட்டம் இயற்றப்பட்டது, ஆனால் இன்னும் முழுமையாக செயல்படுத்தப்படவில்லை. அது முடிந்ததும், நீங்கள் ஒரு உண்மையான கரிம உற்பத்தியை வாங்குகிறீர்கள் என்பதை உறுதிப்படுத்துவது எளிதாக இருக்க வேண்டும். அடுத்த சில ஆண்டுகளில் இது நடக்கும் என்று நம்புகிறோம்.

மூலிகை சிகிச்சையை நிர்வகித்தல்

மூலிகைகள் மற்றும் தயாரிக்கப்பட்ட மூலிகை கலவைகள் வெவ்வேறு வடிவங்களில் கிடைக்கின்றன, ஒவ்வொன்றும் அதன் சொந்த குறிப்பிட்ட பண்புகளைக் கொண்டுள்ளன. உங்கள் சுகாதார உணவு கடையில் தனிப்பட்ட மூலிகைகள் மற்றும் மூல மூலிகைகள், டிங்க்சர்கள், சாறுகள், காப்ஸ்யூல்கள், மாத்திரைகள், லோசன்கள் மற்றும் களிம்புகள் உள்ளிட்ட சிக்கலான மூலிகை சூத்திரங்கள் இருக்கும். என்ன கிடைக்கிறது என்பதைப் பாருங்கள்.

டிங்க்சர்கள்

 

லேபிள் டிஞ்சர் என்று சொன்னால், தயாரிப்பில் ஆல்கஹால் உள்ளது. ஒரு கஷாயத்தில், மூலிகையின் செயலில் உள்ள பண்புகளை பிரித்தெடுக்கவும் குவிக்கவும் ஆல்கஹால் பயன்படுத்தப்படுகிறது. ஆல்கஹால் மிகவும் பயனுள்ள இயற்கை பாதுகாப்பாகும். ஒரு கஷாயம் உடலால் எளிதில் ஒருங்கிணைக்கப்படுவதால், மூலிகை சேர்மங்களை நிர்வகிக்க இது மிகவும் பயனுள்ள வழியாகும். டிங்க்சர்கள் குவிந்துள்ளன மற்றும் செலவு குறைந்தவை. இருப்பினும், மூலிகையின் முழு சுவை ஒரு கஷாயத்தில் மிகவும் வலுவாக வருகிறது. குழந்தைகள் மற்றும் பெரியவர்கள் கூட, சில மூலிகைகளின் சுவை விரும்பத்தகாததாகக் காணலாம். கோல்டென்சல், எடுத்துக்காட்டாக, கசப்பான சுவை.

டிங்க்சர்களைப் பயன்படுத்தும் போது மற்றொரு கவலை ஆல்கஹால் இருப்பதுதான். உங்கள் பிள்ளைக்குக் கொடுப்பதற்கு முன்பு ஒரு டிஞ்சரில் ஆல்கஹால் அளவைக் குறைக்க விரும்பினால், பொருத்தமான அளவை கால் கால் கப் மிகவும் சூடான நீரில் கலக்கவும். சுமார் ஐந்து நிமிடங்களுக்குப் பிறகு, ஆல்கஹால் சுவை பெரும்பாலானவை ஆவியாகி, கலவையை குடிக்க போதுமான குளிர்ச்சியாக இருக்க வேண்டும்.

பிரித்தெடுக்கிறது

சாறுகள் போன்றவற்றை ஆல்கஹால் கொண்டு பிரித்தெடுக்கலாம் அல்லது மூலிகையின் சாரத்தை தண்ணீரில் இருந்து வெளியேற்றலாம். ஒரு மூலிகையின் திரவ சாற்றை வாங்கும் போது, ​​பிரித்தெடுக்கும் செயல்முறையில் (ஆல்கஹால் அல்லது நீர்) உறுதியாக இருப்பதற்கான ஒரே வழி லேபிளைப் படிப்பதுதான். சாறுகள் செய்யும் அதே நன்மைகள் மற்றும் தீமைகள் சாறுகள் அடிப்படையில் வழங்குகின்றன. அவை மூலிகை சிகிச்சையின் மிகவும் செறிவான வடிவமாகும், எனவே மிகவும் செலவு குறைந்தவை. அவை நிர்வகிக்க எளிதானவை, ஆனால் வலுவான மூலிகை சுவை கொண்டவை.

காப்ஸ்யூல்கள் மற்றும் டேப்லெட்டுகள்

காப்ஸ்யூல்கள் மற்றும் மாத்திரைகள் மூல மூலிகையின் தரை அல்லது தூள் வடிவத்தைக் கொண்டுள்ளன. பொதுவாக, மருத்துவ முடிவுகளின் அடிப்படையில் இரண்டிற்கும் இடையே சிறிய வித்தியாசம் இருப்பதாகத் தெரிகிறது. இறுதியாக அரைக்கப்பட்ட மூலிகைகள் விரைவாகச் சிதைவடைவதால், மூலிகைகள் புதிதாக தரையிறக்கப்பட்டு, உடனடியாக பொறிக்கப்பட்ட அல்லது பதப்படுத்தப்பட வேண்டியது அவசியம், தூள் செய்யப்பட்ட இருபத்தி நான்கு மணி நேரத்திற்குள். உங்கள் தேர்வை மேற்கொள்ளும்போது, ​​தயாரிப்பில் புதிய மூலிகைகள் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளதா என்பதை உறுதிப்படுத்த லேபிளைப் படியுங்கள். காப்ஸ்யூல் வடிவத்தில் சில மூலிகை செறிவுகளைத் தவிர, காப்ஸ்யூல்கள் மற்றும் மாத்திரைகள் இரண்டும் டிங்க்சர்கள் மற்றும் சாற்றைக் காட்டிலும் மிகக் குறைவான வலிமையும் ஆற்றலும் கொண்டவை.

தேநீர்

உங்கள் சுகாதார உணவு கடையின் அலமாரிகளில் மூலிகை டீக்களின் பல சுவையான கலவைகள் உள்ளன; அவர்களுக்கு இங்கே எந்த அறிமுகமும் தேவையில்லை. செங்குத்தாகத் தயாரான தளர்வான மூலிகைகள், குறிப்பிட்ட நிலைமைகளை இலக்காகக் கொண்ட மூலிகை சூத்திரங்கள் மற்றும் வசதியான முன்-பைகள் கொண்ட தேநீர் ஆகியவற்றை நீங்கள் காணலாம். சில சிப்பிங் செய்வதற்காக மட்டுமே; சில மருத்துவ. உங்கள் பிள்ளை நோய்வாய்ப்பட்டிருக்கும்போது, ​​கூடுதல் திரவங்களை வழங்குவதற்கான ஒரு அருமையான வழி மூலிகை தேநீர் (மருத்துவ அல்லது இல்லை).

லோசன்கள்

மூலிகை சார்ந்த, ஊட்டச்சத்து நிறைந்த, இயற்கையாகவே இனிப்பான லொஞ்ச்கள் பெரும்பாலான சுகாதார உணவுக் கடைகளில் எளிதாகக் கிடைக்கின்றன. நீங்கள் குளிர்-சண்டை சூத்திரங்கள், இயற்கை இருமல் அடக்கிகள், சில நீரிழிவு பண்புகளைக் காணலாம். பல இயற்கையான வைட்டமின் சி மூலம் அதிகரிக்கப்படுகின்றன சுத்திகரிக்கப்பட்ட சர்க்கரை இல்லாமல் தயாரிக்கப்பட்ட தளர்வுகளைத் தேர்வுசெய்க.

களிம்புகள், சால்வ்ஸ் மற்றும் தேய்க்கும்

காலெண்டுலா களிம்பு (உடைந்த தோல் மற்றும் காயங்களுக்கு) கோல்டன்சீல் (நோய்த்தொற்றுகள், தடிப்புகள் மற்றும் தோல் எரிச்சல்களுக்கு) கற்றாழை ஜெல் வரை (வெயில் உட்பட சிறிய தீக்காயங்களை குணப்படுத்துவதற்கும் வேகப்படுத்துவதற்கும்) வெப்பத்தை உருவாக்கும் மூலிகைகள் வரை (தசை வலிகள் மற்றும் விகாரங்கள்), சந்தையில் மேற்பூச்சு மூலிகை சார்ந்த தயாரிப்புகளின் செல்வம் உள்ளது. உங்கள் தேர்வு நீங்கள் சிகிச்சையளிக்கும் நிலையைப் பொறுத்தது.

History of Herbal Medicine - மூலிகைமருந்தின் வரலாறு

மூலிகைமருந்தின் குரு அகத்தியர் கண்டது
15000 வருடத்திற்கு  முந்தையை வரலாறு படைத்தது

Introduction
Herbal Medicine, sometimes referred to as Herbalism or Botanical Medicine, is the use of herbs for their therapeutic or medicinal value. An herb is a plant or plant part valued for its medicinal, aromatic or savory qualities. Herb plants produce and contain a variety of chemical substances that act upon the body.

Herbalists use the leaves, flowers, stems, berries, and roots of plants to prevent, relieve, and treat illness. From a "scientific" perspective, many herbal treatments are considered experimental. The reality is, however, that herbal medicine has a long and respected history. Many familiar medications of the twentieth century were developed from ancient healing traditions that treated health problems with specific plants. Today, science has isolated the medicinal properties of a large number of botanicals, and their healing components have been extracted and analyzed. Many plant components are now synthesized in large laboratories for use in pharmaceutical preparations. For example, vincristine (an antitumor drug), digitalis (a heart regulator), and ephedrine (a bronchodilator used to decrease respiratory congestion) were all originally discovered through research on plants.

History of Herbal Medicine

Herbal medicine is the oldest form of healthcare known to mankind. Herbs had been used by all cultures throughout history. It was an integral part of the development of modern civilization. Primitive man observed and appreciated the great diversity of plants available to him. The plants provided food, clothing, shelter, and medicine. Much of the medicinal use of plants seems to have been developed through observations of wild animals, and by trial and error. As time went on, each tribe added the medicinal power of herbs in their area to its knowledgebase. They methodically collected information on herbs and developed well-defined herbal pharmacopoeias. Indeed, well into the 20th century much of the pharmacopoeia of scientific medicine was derived from the herbal lore of native peoples. Many drugs commonly used today are of herbal origin. Indeed, about 25% of the prescription drugs dispensed in the United States contain at least one active ingredient derived from plant material. Some are made from plant extracts; others are synthesized to mimic a natural plant compound.

Undisputedly, the history of herbology is inextricably intertwined with that of modern medicine. Many drugs listed as conventional medications were originally derived from plants. Salicylic acid, a precursor of aspirin, was originally derived from white willow bark and the meadowsweet plant. Cinchona bark is the source of malaria-fighting quinine. Vincristine, used to treat certain types of cancer, comes from periwinkle. The opium poppy yields morphine, codeine, and paregoric, a treatment for diarrhea Laudanum, a tincture of the opium poppy, was the favored tranquilizer in Victorian times. Even today, morphine-the most important alkaloid of the opium poppy-remains the standard against which new synthetic pain relieves is measured.

Prior to the discovery and subsequent synthesis of antibiotics, the herb echinacea (which comes from the plant commonly known as purple coneflower) was one of the most widely prescribed medicines in the United States. For centuries, herbalists prescribed echinacea to fight infection. Today, research confirms that the herb boosts the immune system by stimulating the production of disease-fighting white blood cells.

The use of plants as medicine is older than recorded history. As mute witness to this fact marshmallow root, hyacinth, and yarrow have been found carefully tucked around the bones of a Stone Age man in Iraq. These three medicinal herbs continue to be used today. Marshmallow root is a demulcent herb, soothing to inflamed or irritated mucous membranes, such as a sore throat or irritated digestive tract. Hyacinth is a diuretic that encourages tissues to give up excess water. Yarrow is a time-honored cold and fever remedy that may once have been used much as aspirin is today.

In 2735 B.C., the Chinese emperor Shen Nong wrote an authoritative treatise on herbs that is still in use today. Shen Nong recommended the use of Ma Huang (known as ephedra in the Western world), for example, against respiratory distress. Ephedrine, extracted from ephedra, is widely used as a decongestant. You'll find it in its synthetic form, pseudoephedrine, in many allergy, sinus, and cold-relief medications produced by large pharmaceutical companies.

The records of King Hammurabi of Babylon (c. 1800 B.C.) include instructions for using medicinal plants. Hammurabi prescribed the use of mint for digestive disorders. Modern research has confirmed that peppermint does indeed relieve nausea and vomiting by mildly anesthetizing the lining of the stomach.

The entire Middle East has a rich history of herbal healing. There are texts surviving from the ancient cultures of Mesopotamia, Egypt, and India that describe and illustrate the use of many medicinal plant products, including castor oil, linseed oil, and white poppies. In the scriptural book of Ezekiel, which dates from the sixth century B.C., we find this admonition regarding plant life: "..and the fruit thereof shall be for meat, and leaf thereof for medicine." Egyptian hieroglyphs show physicians of the first and second centuries A.D. treating constipation with senna pods, and using caraway and peppermint to relieve digestive upsets.

Throughout the Middle Ages, home-grown botanicals were the only medicines readily available, and for centuries, no self-respecting household would be without a carefully tended and extensively used herb garden. For the most part, herbal healing lore was passed from generation to generation by word of mouth. Mother taught daughter; the village herbalist taught a promising apprentice.

By the seventeenth century, the knowledge of herbal medicine was widely disseminated throughout Europe. In 1649, Nicholas Culpeper wrote A Physical Directory, and a few years later produced The English Physician. This respected herbal pharmacopeia was one of the first manuals that the layperson could use for health care, and it is still widely referred to and quoted today. Culpeper had studied at Cambridge University and was meant to become a great doctor, in the academic sense of the word. Instead, he chose to apprentice to an apothecary and eventually set up his own shop. He served the poor people of London and became known as their neighborhood doctor. The herbal he created was meant for the layperson.

The first U.S. Pharmacopeia was published in 1820. This volume included an authoritative listing of herbal drugs, with descriptions of their properties, uses, dosages, and tests of purity. It was periodically revised and became the legal standard for medical compounds in 1906. But as Western medicine evolved from an art to a science in the nineteenth century, information that had at one time been widely available became the domain of comparatively few. Once scientific methods were developed to extract and synthesize the active ingredients in plants, pharmaceutical laboratories took over from providers of medicinal herbs as the producers of drugs. The use of herbs, which for most of history had been mainstream medical practice, began to be considered unscientific, or at least unconventional, and to fall into relative obscurity.

Herbal Medicine Today

The World Health Organization (WHO) estimates that 4 billion people, 80% of the world population, presently use herbal medicine for some aspect of primary health care. Herbal medicine is a major component in all indigenous peoples’ traditional medicine and a common element in Ayurvedic, homeopathic, naturopathic, traditional oriental, and Native American Indian medicine. WHO notes that of 119 plant-derived pharmaceutical medicines, about 74% are used in modern medicine in ways that correlated directly with their traditional uses as plant medicines by native cultures. Major pharmaceutical companies are currently conducting extensive research on plant materials gathered from the rain forests and other places for their potential medicinal value.

Today, the U.S. Pharmacopoeia, with its reliance on herbal compounds, has been all but forgotten. Most modern physicians rely on the Physician's Desk Reference, an extensive listing of chemically manufactured drugs. It is important to note that each entry in this enormous volume, in addition to specifying the chemical compound and actions of a particular drug, also includes an extensive list of contraindications and possible side effects.

Rather than using a whole plant, pharmacologists identify, isolate, extract, and synthesize individual components, thus capturing the active properties. This can create problems, however. In addition to active ingredients, plants contain minerals, vitamins, volatile oils, glycosides, alkaloids, bioflavanoids, and other substances that are important in supporting a particular herb's medicinal properties. These elements also provide an important natural safeguard Isolated or synthesized active compounds can become toxic in relatively small doses; it usually takes a much greater amount of a whole herb, with all of its components, to reach a toxic level. Herbs are medicines, however, and they can have powerful effects. They should not tee taken lightly. The suggestions for herbal treatments in this book are not intended to substitute for consultation with a qualified health care practitioner, but rather to support and assist you in understanding and working with your physician's advice.

Substances derived from the plants remain the basis for a large proportion of the commercial medications used today for the treatment of heart disease, high blood pressure, pain, asthma, and other problems. For example, ephedra is an herb used in Traditional Chinese Medicine for more than two thousand years to treat asthma and other respiratory problems. Ephedrine, the active ingredient in ephedra, is used in the commercial pharmaceutical preparations for the relief of asthma symptoms and other respiratory problems. It helps the patient to breathe more easily.

Another example of the use of an herbal preparation in modern medicine is the foxglove plant. This herb had been in use since 1775. At present, the powdered leaf of this plant is known as the cardiac stimulant digitalis to the millions of heart patients it keeps alive worldwide.

There are over 750,000 plants on earth. Relatively speaking, only a very few of the healing herbs have been studied scientifically. And because modern pharmacology looks for one active ingredient and seeks to isolate it to the exclusion of all the others, most of the research that is done on plants continues to focus on identifying and isolating active ingredients, rather than studying the medicinal properties of whole plants. Herbalists, however, consider that the power of a plant lies in the interaction of all its ingredients. Plants used as medicines offer synergistic interactions between ingredients both known and unknown.

The efficacy of many medicinal plants has been validated by scientists abroad, from Europe to the Orient. Thanks to modern technology, science can now identify some of the specific properties and interactions of botanical constituents. With this scientific documentation, we now know why certain herbs are effective against certain conditions. However, almost all of the current research validating herbal medicine has been done in Germany, Japan, China, Taiwan, and Russia. And for the most part, the United States Food and Drug Administration (FDA), which is responsible for licensing all new drugs (or any substances for which medicinal properties are claimed) for use in the United States, does not recognize or accept findings from across the sea. Doctors and government agencies want to see American scientific studies before recognizing the effectiveness of a plant as medicine. Yet even though substantial research is being done in other countries, drug companies and laboratories in the United States so far have not chosen to put much money or resources into botanical research. The result is that herbal medicine does not have the same place of importance or level of acceptance in this country as it does in other countries.

Common Herbs and Herbal Preparations

Herbs are available in a variety of forms, including fresh, dried, in tablets or capsules, or bottled in liquid form. You can buy them individually or in mixtures formulated for specific conditions. Whatever type of product you choose, the quality of an herbal preparation-be it in capsule, tablet, tea, tincture, bath, compress, poultice, or ointment form-is only as good as the quality of the raw herb from which it was made.

Generally, herbs fall into two categories: wild-grown and farm-grown. A wild-grown herb is one that grows naturally, without human intervention. As a result of natural selection, plants tend to be found in places with conditions that optimize their growth. For example, horsetail grows best in moist, swampy areas, while arnica thrives at high altitudes in alpine meadows. The process of gathering herbs from their natural habitats is called wildcrafting.

The disadvantage of wild-grown herbs is that there is no guarantee the plants haven't been exposed to chemicals and pesticides. Herbs harvested from a meadow, for example, may have been exposed to chemical drift from a crop-dusted farm nearby. Exhaust fumes from passing traffic may have settled invisibly on plants growing near a country road. Water-loving plants, like horsetail, may be rooted in the bank of a polluted stream.

Because of the possibility of contamination, unless you are very sure of the source of wildcrafted herbs, organic herbs grown commercially may be a better choice. Organic farm-grown herbs are becoming increasingly available, as more and more herb farms are being established. With careful management, organic herb farms can provide a steady supply of quality herbs to the consumer.

To produce top-quality products, herb farmers require a great deal of specialized knowledge. For maximum potency, it is important that particular herbs be harvested at the optimum moment. For example, echinacea is gathered in the spring, winter, and fall, but not in summer, when the plant's energies are concentrated on growth and flowering.

Responsible farmers use compost and organic matter to fertilize and replenish the health of the soil. For obvious reasons, we favor the use of certified organically grown herbs, produced without the use of synthetic fertilizers or chemical pesticides. As of this writing, not all states have agencies inspecting and certifying organic growers, so to be sure you are getting pure, pesticide-free herbs grown without chemical contamination, check the label for the words "certified organic" before you make a purchase. The name of the certifying agency should be specified on the label. Two reliable organizations that certify organic products are the Organic Growers and Buyers Association and California Certified Organic Farmers. Organic products grown in the states of Washington and Texas should be certified organic by the Department of Agriculture of the relevant state. As of this writing, federal legislation on requirements for labeling a product "organic" has been passed, but is not yet being fully implemented. Once it is, it should be easier to be sure that you are buying a genuine organic product. Hopefully this will take place in the next few years.

Administering Herbal Treatment

Herbs and prepared herbal compounds are available in different forms, each of which has its own particular characteristics. Your health food store will have individual herbs as well as complex herbal formulations, including raw herbs, tinctures, extracts, capsules, tablets, lozenges, and ointments. Here's a look at what's available.

Tinctures

If the label says tincture, the preparation contains alcohol. In a tincture, alcohol is employed to extract and concentrate the active properties of the herb. Alcohol is also a very effective natural preservative. Because a tincture is easily assimilated by the body, it is a very effective way to administer herbal compounds. Tinctures are concentrated and cost-effective. However, the full taste of the herb comes through very strongly in a tincture. Children-and adults, too-may find the taste of some herbs unpleasant. Goldenseal, for example, is bitter-tasting.

Another concern when using tinctures is the presence of the alcohol. If you wish to lessen the amount of alcohol in a tincture before giving it to your child, mix the appropriate dose with one-quarter cup of very hot water. After about five minutes, most of the taste of the alcohol will have evaporated away, and the mixture should be cool enough to drink.

Extracts

Extracts can be made with alcohol, like tinctures, or the essence of the herb can be leached out with water. When purchasing a liquid extract of an herb, the only way to be certain of the extraction process (alcohol or water) is to read the label. Extracts offer essentially the same advantages and disadvantages that tinctures do. They are the most concentrated form of herbal treatment and therefore the most cost-effective. They are easy to administer, but have a strong herbal taste.

Capsules and Tablets

 Capsules and tablets contain a ground or powdered form of raw herb. In general, there seems to be little difference between the two in terms of clinical results. Because finely milled herbs degrade quickly, it is important that herbs be freshly ground and then promptly encapsulated or tabeleted, within twenty-four hours of being powdered. When making your selection, read the label to make sure fresh herbs have been used in the product. With the exception of certain herbal concentrates in capsule form, both capsules and tablets tend to be much less strong and potent than tinctures and extracts.

Teas

There are many delicious blends of herbal teas on the shelves of your health food store; they need no introduction here. You'll find loose herbs ready for steeping, herbal formulations aimed at specific conditions, and convenient pre-bagged teas. Some are just for sipping; some are medicinal. When your child is ill, a comforting cup of herbal tea (medicinal or not) is a wonderful way to give additional liquids.

Lozenges

 Herbal-based, nutrient-rich, naturally sweetened lozenges are readily available in most health food shops. You'll find cold-fighting formulas, natural cough suppressants, some with decongestant properties. Many are boosted with natural vitamin C. Choose lozenges made without refined sugar.

Ointments, Salves, and Rubs

From calendula ointment (for broken skin and wounds) to goldenseal (for infections, rashes, and skin irritations) to aloe vera gel (to cool and speed the healing of minor burns, including sunburn) to heat-producing herbs (for muscle aches and strains), there's a wealth of topical herbal-based products on the market. Your selection will depend on the condition you are treating.